ابزار و روش‌های شکنجه در ساواک- آسیاب

تاریخ انتشار: 16 اسفند 1401

یکی از شکنجه‌های زندانیان سیاسی دوره پهلوی، آویزان کردن زندانی و استفاده از آسیاب بود. آسیاب‌های قدیمی دارای دو سنگ ثابت و متحرک بود که با حرکت سنگ دوم دانه‌هایی که از یک روزنه به میان این دو سنگ هدایت می‌شد، خرد می‌شدند.

اما «آسیاب» در شکنجه‌های ساواک مفهوم دیگری داشت و شامل دو صفحه چوبی گرد یا بیضی شکل به ضخامت پنج سانتی‌متر بود که یکی توسط قلاب در زمین به صورت ثابت قرار داشت و دیگری با زنجیری از سقف آویزان شده و متحرک بود.

بر روی صفحه بالایی سه سوراخ باز دایره‌ای شکل برای قرار گرفتن دست‌ها و گردن درون آن و روی صفحه پایین دو سوراخ دایره‌ای شکل برای گذاشتن پاها درون آن قرار داشت؛ و هر دو صفحه توسط قلاب‌هایی از وسط دو نیم می‌شد تا بتوانند دست و گردن و پاها را درون آن‌ها قرار دهند و سپس قفل کنند.

هر دو تخته ثابت و متحرک نسبت به هم در یک فاصله ثابتی قرار داشتند لذا زندانیانی که قد آن‌ها کوتاه‌تر بود کشیده می‌شدند تا دست‌ها و گردن و پاهایشان درون آسیاب قرار گیرد و زندانیانی که بلند قد بودند ناگزیر مجبور بودند که وزن تخته را روی شانه‌هایشان تحمل کنند.

حالت ثابت پاها از پایین و متحرک بودن دست‌ها و سر از بالا، این امکان را به شکنجه‌گر می‌داد تا زندانی را به طرف جلو و عقب هُل دهد که در این حالت به ستون فقرات فشار شدیدی وارد می‌شد. در نهایت نیز زندانی را در این حالت شلاق می‌زدند یا با خاموش کردن سیگار روی بدن وی، آتش زدن بخش‌هایی از بدن به وسیله الکل، کشیدن گوشت بدن به وسیله انبردست، زدن با دمپایی به صورت و کشیدن ناخن دست و پا بر شدت دردهای وارده بر زندانی می‌افزودند.[1]

پی‌نوشت:

تعداد مشاهده: 2075